A megaminaría que vén

Ofrecemos dous enlaces a artigos que sacou El País o xoves 17 de outubro sobre a explotación mineira que podería afectar a Presqueiras (Forcarei), Xirarga e Rubillón (Beariz):

http://ccaa.elpais.com/ccaa/2013/10/16/galicia/1381948490_269091.html

http://ccaa.elpais.com/ccaa/2013/10/16/galicia/1381949197_304077.html

Sabemos que aínda non se presentou na Xunta a solicitude de permiso de explotación nen a declaración de impacto ambiental por parte da empresa. Verbo Xido está en contacto coa CCMMVMC de Santa Mariña de Presqueiras e a de Xirarga, para saber que documentación lles aportou a empresa para obter os anteriores permisos de exploración e investigación.

VX estará moi enriba dos taboleiros municipais para detectar a exposición pública da devandita solicitude, para incentivar a presentación de alegacións e presionar aos concellos para que emitan un informe respecto da mesma.
Seguiremos informando.

Desfeita no Parque Natural do Monte Pindo

A Asociación Monte Pindo Parque Natural, reunida en Comisión Rectora de urxencia hoxe, día 12/09/13, comparece publicamente ante a sociedade
galega para trasladar as seguintes reflexións:
1. Ás 21:36 horas de onte, 11 de setembro de 2013, declarouse un incendio na Cima de Arca que ao cabo duns minutos as autoridades locais e os medios de extinción xa anticipaban que sería imparábel, e as consecuencias catastróficas. En efecto, á hora de emisión deste comunicado, arderon xa 1.600 hectáreas segundo cifras oficiais, o que supón a práctica totalidade do macizo granítico e parte das marismas de Carnota.
2. Ademais o incendio ameazou durante horas os domicilios e as vidas de moitos dos nosos veciños e veciñas.
3. O feito de que se prendera nun sitio de dificil acceso, xusto á hora en que deixan de ser efectivos os medios de extinción aéreos, e aproveitando un vento fortísimo de nordés, aclara non so a intencionalidade do incendio senón que se trata dun atentado ecolóxico co obxectivo claro de destruir por completo o Monte Pindo como finalmente aconteceu.
4. Este atentado e as súas brutais consecuencias non sería posibel unicamente pola  intencionalidade dunha ou varias persoas, senón que foi necesario a existencia doutros dous factores fundamentais: a meteoroloxía adversa e a carencia máis absoluta de medidas de prevención, sendo esta última unha causa totalmente subsanábel.
5. En setembro de 2010, hai agora exactamente 3 anos,  xurdía un movemento social para declarar o Monte Pindo coma Parque Natural, pois é a única figura que obriga legalmente a comprometer un investimento real e anual, crear unha rectora coa participación de todos os interesados e incluso un corpo de vixiancia do monte. Os partidarios desta iniciativa aglutináronse en torno á Asociación Monte Pindo Parque Natural, un colectivo nacido para ese fin por vontade de veciños de Carnota sensibilizados coa problemática específica do Monte Pindo, que rapidamente aglutinou no concello, na comarca, en Galiza e en todo o mundo o apoio de centos de entidades sociais de todo tipo, milleiros de persoas a título individual e ducias de científicos, investigadores e profesores universitarios.
6. Desde o nacemento de dita plataforma a Xunta de Galicia, e nomeadamente a área de goberno responsábel da declaración de Parque Natural, a Dirección Xeral de Conservación da Natureza, dependente da Consellería de Medio Ambiente dirixida por Agustín Hernández Fernández de Rojas, non atendiu en ningún momento esta demanda alegando que o Monte Pindo xa estaba suficientemente protexido baixo a figura de Rede Natura 2000, e incluso que desde as distintas administracións se tiñan destinando ata 360 mil euros nese período 2010-2013 para actuacións no Monte Pindo, dos cales non coñecemos a que se destinou un só euro se é que se gastou. O que é certo é a falta de base e argumentos desta negativa, que primeiro aludía á pouca superficie do espazo a protexer (a pesar de que sería o 5º parque galego en extensión), para logo argumentar que o custe da declaración sería excesivo, etc.
7. Nos últimos anos a Xunta vén distribuindo anualmente entre 2 e 2,2 millóns de euros a repartir entre os seis parques naturais existentes en Galiza. Cunha ínfima parte destes podería terse creado e activado a pleno rendemento o Parque Natural do Monte Pindo, e calculamos que coas actuacións que poderían terse levado a cabo en todo este tempo serían máis que suficientes para minimizar agora os efectos dun incendio coma este, e evitar uns custos en extinción que consideramos moito maior que o gasto de crear o espazo natural protexido que viñamos solicitando.
8. Vivimos varios avisos tanto no ano 2012, cun incendio pequeno no entorno do encoro de Santa Uxía, como hai tan só unha semana na zona de Arcos (Mazaricos), en ambos casos a rápida acción dos contraincendios e as mellores condicións meteorolóxicos fixo posíbel detelos antes de que afectara gravemente ao espazo natural do Monte Pindo. Porén, supuxeron 2 avisos importantes do extremo risco existente, e asi llos transmitimos tanto ás Administracións coma á opinión pública. Nada se fixo ao respecto.
9. No ano 2005 houbo no Monte Pindo un incendio gravísimo que arrasou aproximadamente 550 hectáreas, a terceira parte do que se leva arrasado a esta hora. Pouco despois, sendo lider da oposición no Parlamento de Galicia Alberto Núñez Feijóo (PP) declarou publicamente o seguinte “Canto do queimado se debe aos pirómanos e canto á imprevisión, indolencia e irrespondabilidade do goberno?” Tamén dixo  que “É probábel que as condicións meteorolóxicas sexan peores, e é certo que non é doado apagar o lume, pero en situacións coma esta é na que se mide a eficacia dos gobernos”.
En vista de todo o anterior, entendemos que o gravisimo alcance da catástrofe vivida onte e hoxe no Concello de Carnota tamén ten as súas causas fondamente
enraizadas no factor humano, concretadas no desleixo e falta de preocupación dos nosos representantes políticos nas cuestións do seu ámbito de incumbencia, como asumía o propio Feijóo no ano 2006,  e que son as que levaron á
destrución total do Monte Pindo.
Polo dito, a Asociación Monte Pindo Parque Natural ESIXE:
* A declaración inmediata do Monte Pindo como Parque Natural.
* A dimisión de Agustín Hernández Fernández de Rojas, conselleiro de Medio Ambiente, Territorio e Infraestructuras, por ser o máximo responsábel da Consellería que decide as novas declaracións de parques naturais en Galiza.
* A dimisión de Rosa Quintana, Conselleira de Medio Rural, por ser a máxima responsábel da  consellería da Xunta de Galicia responsábel da xestión de espazos naturais protexidos.
Ademais, a Asociación Monte Pindo Parque Natural COMUNICA
* Convocamos un Roteiro reivindicativo de subida ao Monte Pindo o día sábado 28 de setembro de 2013, con saída simultánea ás 11:00 horas desde O Pindo (Carnota), Caldebarcos (Carnota), e o Fieiro (Mazaricos)…
* Chamamos a toda a cidadanía galega e as organizacións sociais a concurrir nunha gran Manifestación Nacional, propoñendo como data o domingo día 6 de outubro de 2013, ás 12:00 horas na Alameda de Santiago de Compostela, con obxecto de esixir un cambio radical na política forestal da Xunta de Galicia e no tratamento das problemáticas dos espazos naturais protexidos.
Agradecemos o esforzo obstitnado dos medios contraincendios por minimizar esta catástrofe poñendo incluso en risco as súas vidas para facer todo o posíbel
por salvar o espazo natural e os domicilios da nosa veciñanza, e lamentamos todos os danos materiais que esta traxedia ten ocasionado.
Ante a unanimidade dos presentes, asinamos no lugar do Pindo (Carnota) o 12 de setembro de 2013 sendo as 18:00 horas.

Subscrito polo alcalde de Carnota Ramón Noceda Caamaño.
Subscrito pola Comunidade de Montes Veciñais en Man Común de Caldebarcos.

De novo coas cunetas a voltas

Dende a Asociación Verbo Xido emitimos esta nota de prensa para informar da preocupación por parte dos veciños e veciñas do Concello de Cerdedo e da nosa propia, por mor de dous problemas ambientais moi concretos:

– Por unha banda, a crecente acumulación de restos orgánicos e broza mesturados con terras, que perduran acumulados nas gabias das estradas e pistas de carácter municipal. Producto isto, das cortas indiscriminadas promulgadas polo bando emitido en febreiro do ano pasado dende o Concello, que obrigaba a talar ou derramar todo o arborado existente a dous metros dos taludes dos viais. Problema este, xa adiantado por Verbo Xido e xerador da conseguinte inseguridade vial, a mais de se converter no substrato ideal para crecemento de maleza pirófuga, conseguindo así o efecto contrario ó perseguido por dito bando, a prevención de incendios na época estival.
Xa feito o dano, será ben recibido un novo edicto municipal que obrigue a recoller ou triturar a ramallada.

– Temos recollido, así mesmo, queixas pola recente fumigación nas estradas do Concello, levada a cabo por operarios municipais. Así, na parroquia de San Martiño, por exemplo, moito nos tememos que non se respetaron os límites legais para o uso de herbicidas ao carón das terras de cultivo, presas de auga e canalizacións de regadío. Isto constitúe un perigo directo para a saúde da veciñanza, mailo seu gando e as colleitas. Ademais, as continuas chuvieiras que estamos a soportar, contribúen a filtrar máis aínda e a estender o dano dos pesticidas na terra.
Se o Concello quere participar nunha xornada de limpeza manual das gabias xunto coa nosa asociación e as comunidades de veciños, será moi ben recibido.

Agradecemos coma sempre a difusión desta nota e por suposto estamos ao voso dispór para calquera aclaración.

Un atento saúdo;

Valentín García, presidente da Asociación Ecoloxista e Cultural da Terra de Montes “Verbo Xido”.

Xornada de roteiros en Terra de Montes

O pasado sábado 6 de Abril, tivo lugar un roteiro por Terra de Montes promovido polo Concello de Pontevedra coa colaboración de Verbo Xido.

O roteiro percorreu varios puntos dos concellos de Forcarei e Cerdedo en sesión de mañán e tarde tras concentrarse no Mosteiro de Aciveiro desde onde se iniciou o percorrido cara ás fontes do Lérez e a Ponte Andón.

Posteriormente, visitouse o Centro Etnográfico de Terra de Montes na vila de Soutelo de Montes antes dun xantar de confraternidade con especialidades da bisbarra.

Xa de tarde e coas forzas repostas, voltóuse á caminata iniciando un percorrido desde a parroquial de Cerdedo pola calzada romano-medieval da Torrente e a ponte románica sobre o Río Castro ata a Hermida de Santo Antón.
Tras este breve paseo, percorremos un último roteiro dende O Serrapio a través da Ponte medieval de Pedre, a onde chegamos tras subir polo camiño enlousado que conduce ata alí dende a famosa ponte.

REQUIEM POLOS CARBALLOS DO REGUEIRO

No pasado verán, houbo ocasión de aproveitar en boa compaña uns poucos días de vacacións para coñecer unha migalla o Mediodía francés, país que ten a súa belida paisaxe como senlleiro sinal de identidade. Nas proximidades de Carcassonne enfilamos unha pequena estrada departamental, a D118, que achega a veciñanza da localidade de Limoux á vella cidade occitana. O vial, nin ancho nin estreito, con firme en bo estado e perfectamente sinalizado para o tráfico local, transcorre flanqueado a ambos lados por unha incesante sucesión de plátanos case centenarios, que conforman unha bóveda protectora do sol e das xeadas en todo o trazado e alumean unha estética amable e acolledora naquela feiticeira estrada rural.
É sabido que a paisaxe é unha cousa e a natureza, outra. Aquela, ven sendo unha construción cultural, baseada na interacción entre o medio e as percepcións dos individuos que, cando se comparte colectivamente, permite estabelecer un certo emblema identitario común. Circulando baixo semellante “ceo protector” durante máis de 15 kilómetros, albiscamos que aquela era unha paisaxe pensada, ata tal punto que os urbanistas consideraron necesario que o vieiro en cuestión penetrara no tecido urbano de Carcassonne, sen perder as características que o definían, árbores incluídas; era, de certo, unha paisaxe construída que procuraba asimilar aquela sinxela vía de comunicación cunha nobre, protectora e singular idiosincrasia.
Nos últimos días da semana pasada, a Comunidade de Montes de Figueroa (Cerdedo) acordou a curta dos carballos do Regueiro cun dos madeireiros que andan a traballar na parroquia cerdedense de San Martiño: dito e feito, dous camións de carballos de todos os tamaños, incluído algún centenario, saíron dalí. Antes, aberta a veda polo Edicto da Alcaldía de Cerdedo emitido o 23 de febreiro pasado disque para velar pola seguridade vial no Concello e que obriga á curta ou derrama de todas as árbores (autóctonas ou non) chantadas ou cuxa copa estea a menos de 2 metros do noiro das pistas, xa caeran carballos cumpridos en lugares como Limeres, Barro, Vilar, no Serrapio, … E case houbo unha desfeita en Meilide, ata que a Comunidade de Montes parou a barbarie medioambiental e paisaxística. Iso é o que, se non lle plantamos cara, nos agarda en diante: o susodito Edicto da Alcaldía e os Bandos que viñeron despois, incentivarán a política de “todo vale” non só no espazo delimitado no Edicto, senón en toda a superficie das veigas nas que se pretenda facer limpeza. Entre outras cousas, por que nin aos madeireiros nin aos particulares obrigados a “limpar”, lles compensa cortar só os famosos 2 metros e tampouco derramar os carballos: estes, é máis barato, máis rápido e máis seguro, cortalos polo pé, aínda que os paguen a prezos de miseria. Tampouco a Secretaría Xeral de Medio Rural e Montes, da que dependen os Axentes Forestais e ten a obriga de protexer o bosque autóctono, está nin se lle agarda….

Durante o traxecto entre Cerdedo e o Sur de Francia, houbo múltiples ocasións de comentar o carácter pioneiro do noso orixinal Alcalde do PP, Sr. Balseiros, porque a ninguén parece molestarlle nin as follas na superficie das estradas, nin a sombra que deitan plátanos e frondosas, nin moito menos a presenza destas especies nas beiras dos camiños. “Cerdedo is different”, aquí e acolá, mercé ao severo paternalismo do rexedor, que trata aos seus conveciños como se foran rapaces aos que compre protexer de perigos que só a eles asexan: nunha estrada local, os accidentes se prevén incentivando a prudencia dos usuarios e usuarias, mais tamén coa procura do bo estado dos firmes e dunha sinalización axeitada, contando así mesmo coa periódica limpeza do mato que inza máis veces das desexables as gabias. Nunca coa curta de carballos, bidos e castiñeiros, que impiden que medre ese mesmo mato, que protexen das xeadas en inverno e do calor no verán, e que constitúen un elemento indispensable desa paisaxe construída polos nosos antergos ao longo do tempo; unha paisaxe, que nos identifica a todos e a todas con estas terras.
Sabemos, en definitiva, o que pretendían os que pensaron a paisaxe occitana; lendo a Otero Pedraio, enxergamos tamén o sentir dos devanceiros respecto da nosa vizosa paisaxe de montaña. Mais, que pretenden, cales son as razóns de fondo dos destrutores da paisaxe, Sr. Alcalde de Cerdedo?
Lola Varela
Presidenta da Asociación Ecoloxista e Cultural da Terra de Montes “Verbo Xido”

A tala indiscriminada segue en Cerdedo

Amigos e amigas de Verbo Xido:
En pouco máis dunha semana os apoios recibidos a prol da defensa das árbores autóctonas no concello de Cerdedo, a través das sinaturas en charge.org, están perto dos 450.
A iniciativa, foi un éxito completo e representa un valioso instrumento para continuar resistindo a sen razón.
Non obstante, a día de hoxe continúan as curtas de especies autóctonas en varios lugares do concello como Vilar, Serrapio ou Barro, realizadas por particulares pero amparadas no Bando do Sr.Alcalde emitido en febreiro deste ano. No Concello neste intre están a traballar varios madeireiros que, aproveitando a ocasión, ofertan uns prezos irrisorios aos particulares. Eles (se cadra alguén máis?), son os principais beneficiados do demencial proceso iniciado dende o Concello.

Estado dunha parcela de eucaliptus e carballos logo dunha curta a “matarrasa”.

Á desaparición de exemplares da floresta da zona, hai que engadir o atentado que se está a producir no noso patrimonio paisaxístico e medioambiental, como se pode comprobar nas fotos que achegamos ou dando unha volta por diferentes lugares cerdedenses.
De novo, agradecemos a solidariedade recibida, facemos un chamamento á responsabilidade por parte do Concello e solicitamos o voso apoio.

Partida de varias decenas de carballos de distintos tamaños amoreada tras a curta na parcela anterior

A “deforestación” de Cerdedo continúa

A asociación ecoloxista e cultural de Terra de Montes Verbo Xido quere denunciar ante a opinión pública a corta indiscriminada de especies autóctonas que se está a producir estes días no concello de Cerdedo, máximo responsable deste ataque paisaxístico e medioambiental contra o noso patrimonio.

Desde hai meses esta asociación denunciou reiteradamente a mala e sesgada interpretación do Sr. Alcalde de Cerdedo da Lei 3/2007 de prevención e defensa contra os incendios forestais en Galicia, que pode desembocar na perda de varios centos de especies autóctonas que debemos protexer; como está a acontecer no día de hoxe na parroquia de Vilar de Figueroa, onde a 2 m. ou algo máis das estradas estáse a facer unha intervención do máis agresiva, levando por diante todas as especies que atopan. Só nesta parroquia poden desaparecer unhas 100 árbores algunhas delas de certo porte e antigüedade.

Dado que a actual Administración permite estas actuacións, declinamos interpoñer denuncias ante ela, conscientes de que non velará pola defensa do noso patrimonio natural e cultural.
Acompañamos máis abaixo un enlace onde se recollen firmas contra esta desfeita en change.org. Cada vez que alguén a firma, chega un e-mail de queixa ao concello de cerdedo.
Velaqui o enlace:
http://www.change.org/es/peticiones/concello-de-cerdedo-cese-da-tala-indiscriminada-de-especies-aut%C3%B3ctonas#share

Proxecto Ríos

Unha instantánea da limpeza do Lérez[/caption]O colectivo de Terra de Montes Verbo Xido participou o pasado domingo 30 de setembro no Proxecto Ríos limpando 2 kms do río Lérez ao seu paso por Cerdedo, entre a ponte Baloutas e Figueroa.
Divididos en varios grupos recorrimos o río e poidemos observar o bo estado de conservación do mesmo; de todos modos recollimos algo máis de 30 kg de lixo, fundamentalmente plásticos: é de salientar o perigo que supón os vellos aramios dos peches das veigas lindantes cos ríos e abandonados no lugar.

Tamén queremos comentar o abandono do patrimonio cultural que supón a cantidade de muiños sen ningún tipo de conservación (e algún xa caído), ao longo do percorrido.

Sendeirismo na Terra de Montes. Dous concellos / Dúas provincias

O pasado sábado 29 de setembro, máis de 40 persoas disfrutaron co Roteiro organizado pola asociación polos lugares de Ricovanca, Ratel, Cernadelo, Framia e Xirarga. Entre dous concellos, o de Forcarei e Beariz e entre dúas provincias, a de Ourense e Pontevedra.
Comezamos ás 10 horas na capela de Sto. Domingo en Xirarga e rematamos no mesmo lugar ás 14 horas para xantar.

Visitamos muiños restaurados, atravesamos pontes románicas, coñecimos o paso dos ríos Lérez, Verdugo e Avia, disfrutamos da arquitectura popular e tradicional e comprobamos tamén a desfeita dun petroglifo cun poste de telefonía móbil chantado enriba, en Outeiro Grande, no monte de Framia.

Desagravio dos Carballos e a prol dunha verdadeira prevención de incendios

Imaxes da concentración en “Desagravio dos Carballos e a prol dunha verdadeira prevención de incendios” celebrada o día 22 de xullo en Meilide (Cerdedo) e convocada pola Federación Ecoloxista Galega. Ao acto asistiron medio centenar de persoas, entre elas veciños de distintas parroquias cerdedenses; contando co apoio de numerosos colectivos e cargos públicos do BNG e do PSOE, interviron Benito Andrade da APDR e da FEG, Xosé Alfredo Pereira da Organización Galega de Comunidades de Montes e Lola Varela por Verbo Xido. Dende Verbo Xido, agradecemos a solidariedade das persoas e colectivos asistentes e agardamos que o acto serva como chamada de atención ao Alcalde de Cerdedo, para que rectifique a súa absurda política de tala e mutilación indiscriminada de especies autóctonas.